Sekali itu,
sy terhantar sms yg kasar bunyinya,
yg mungkin bg sy mcm biasa, tapi tidak
yg mungkin bg sy mcm biasa, tapi tidak
pada si bapa..
Mungkin,
dia berkecil hati, berjauh hati,
yg pada mulanya sy anggap dia busy,
x sangka..
Ayahanda,
sebelum selangkah sy di dewan periksa,
sy hantar sms exam apa sy sesaat nnt,
tiada pernah berjawab, tiada jua doa.
Berdosa,
lantaran itu terhukum juga sy,
sekian td lama menatap kertas putih,
tiada jawapan tertulis.
Hilang,
sekali gus apa yg sy hafal,
apa yg sy belajar hilang sekelip mata,
hanya resah dan kosong.
Menangis,
sebaik keluar dewan periksa,
tertunduk terduduk, yg sy ingat,
abah.
Syaitan berbisik,
panji kemenangan lah mereka,
kerana mereka, sy jd derhaka,
dan kerana mereka melangkah sy ke neraka.
shame on me =( .. a big lessons to share wif uols..