Salam Maghrib semua.
Sy baru je habis memasak kat dapur, buat bekalan suami nak pergi kerja shif malam. Sarat2 mengandung ni, gagahkan diri siap bawak kerusi makan duduk tepi kuali. Kot2 lah rase nak tumbang, tumbanglah ke kerusi jgn ke kuali mcm kes baru2 ni sorang adik ni melecur muka sebab pitam. Semoga beliau kembali sembuh seperti sediakala.
Cerita pasal masak2 ni, teringat pesan mak sy dulu-dulu waktu tu rumah kami ada org gaji. Mak tak pernah bagi org gaji duduk dapur sorang2 dan masak utk kami sekeluarga. Mesti mak temankan dia masak, mak jadi leader of course la, org gaji akan jadi assistant. Melainkan kalau mak betul2 tak larat, kami adik beradik akan bergilir2 tolong kar dapur.
Bila tanya mak, sebab apa tak bagi org gaji masak sorang2. Pertama sudah tentu lah kita bimbang dia akan memasukkan bahan yg tak sepatutnya. Ubat tidur, racun atau sebagainya. Bukan nak kata org gaji ni jahat, cuma tindakan berhati2 amatlah perlu dititiberatkan sebelum terjadi apa2. Tapi itu bukan sebab utama tau! Mak kata, biarlah masakan yg suami dan anak2 dia rasa adalah dari tangan seorang isteri atau ibu sendiri. Itulah punca kasih sayang yg terbukti dgn kajian2 (sy dah tak ingat sumber tapi banyak kali terbaca kajian tentang air tangan isteri terbukti boleh menambat hati suami).
Sebab tu sejak sy kahwin, seboleh-bolehnya sy akan masak kalau sy larat dan berkesempatan utk masak. Maklumlah kami berdua bekerja jadi masa kurang ada. Tp selagi ada waktu terluang, dan tenaga utk masak, tak ada alasan utk sy beli kat luar. Waktu bulan puasa tahun lepas pun boleh kira dgn jari berapa kali sy ke bazar ramadhan. Hari-hari lain sy akan masak utk berbuka walaupun letih balik kerja.
Ada kawan2 sy kata mereka tak tahu masak. Hmm.. jgn jadikan tak tahu masak itu alasan utk tidak memasak. Ingat sy pandai memasak ke? Mak sy meninggal dunia ketika umur sy 16 tahun. Dah hampir 10 tahun pemergiannya. Waktu awal2 mak pergi, masak sambal pun sy tak tahu sambal tu kena masak lama. Satu keluarga makan mentah2 haha.. sy belajar masak pun dari Google, dari makcik2 kat kampung dan housemate2 sy tapi kalau kita rajin masak, kita akan jd mahir. Kalau tak tahu masak, malas pulak tu..... fikirlah sendiri.
Ada satu kisah yg sy nak kongsikan, seorang menantu perempuan mengadu pada ibu mertuanya kenapa anak lelaki mak ni selalu sangat nak balik rumah mak. Hampir setiap hari dan kalau tak balik rumah mak, anak lelaki mak akan keluar lepak makan kat kedai. Lalu ibu mertua dia ni menegur dengan nada memerli, "cuba kau belajar masak. Ini masak pun tak pandai, malas pulak tu. Macam mana suami tak keluar rumah?"- ni cerita ayah sy kepada sy. Sampai sekarang sy ingat.
Alhamdulillah, berkat nasihat kedua2 org tua sy dan dari pengalaman mereka, kerap jugak sy hantar lauk ke rumah ibu mertua kalau ada rezeki utk masak lebih. Selain nak menambat hati suami, tambat hati keluarga mertua juga kan ^^. Semoga para pembaca dapat mengambil intipati yg positif dari perkongsian sy, mana yg kurang itu dtg dr diri sy sendiri. Kongsi sikit pengalaman korang.. :)
Sy baru je habis memasak kat dapur, buat bekalan suami nak pergi kerja shif malam. Sarat2 mengandung ni, gagahkan diri siap bawak kerusi makan duduk tepi kuali. Kot2 lah rase nak tumbang, tumbanglah ke kerusi jgn ke kuali mcm kes baru2 ni sorang adik ni melecur muka sebab pitam. Semoga beliau kembali sembuh seperti sediakala.
Cerita pasal masak2 ni, teringat pesan mak sy dulu-dulu waktu tu rumah kami ada org gaji. Mak tak pernah bagi org gaji duduk dapur sorang2 dan masak utk kami sekeluarga. Mesti mak temankan dia masak, mak jadi leader of course la, org gaji akan jadi assistant. Melainkan kalau mak betul2 tak larat, kami adik beradik akan bergilir2 tolong kar dapur.
Bila tanya mak, sebab apa tak bagi org gaji masak sorang2. Pertama sudah tentu lah kita bimbang dia akan memasukkan bahan yg tak sepatutnya. Ubat tidur, racun atau sebagainya. Bukan nak kata org gaji ni jahat, cuma tindakan berhati2 amatlah perlu dititiberatkan sebelum terjadi apa2. Tapi itu bukan sebab utama tau! Mak kata, biarlah masakan yg suami dan anak2 dia rasa adalah dari tangan seorang isteri atau ibu sendiri. Itulah punca kasih sayang yg terbukti dgn kajian2 (sy dah tak ingat sumber tapi banyak kali terbaca kajian tentang air tangan isteri terbukti boleh menambat hati suami).
Sebab tu sejak sy kahwin, seboleh-bolehnya sy akan masak kalau sy larat dan berkesempatan utk masak. Maklumlah kami berdua bekerja jadi masa kurang ada. Tp selagi ada waktu terluang, dan tenaga utk masak, tak ada alasan utk sy beli kat luar. Waktu bulan puasa tahun lepas pun boleh kira dgn jari berapa kali sy ke bazar ramadhan. Hari-hari lain sy akan masak utk berbuka walaupun letih balik kerja.
Ada kawan2 sy kata mereka tak tahu masak. Hmm.. jgn jadikan tak tahu masak itu alasan utk tidak memasak. Ingat sy pandai memasak ke? Mak sy meninggal dunia ketika umur sy 16 tahun. Dah hampir 10 tahun pemergiannya. Waktu awal2 mak pergi, masak sambal pun sy tak tahu sambal tu kena masak lama. Satu keluarga makan mentah2 haha.. sy belajar masak pun dari Google, dari makcik2 kat kampung dan housemate2 sy tapi kalau kita rajin masak, kita akan jd mahir. Kalau tak tahu masak, malas pulak tu..... fikirlah sendiri.
Ada satu kisah yg sy nak kongsikan, seorang menantu perempuan mengadu pada ibu mertuanya kenapa anak lelaki mak ni selalu sangat nak balik rumah mak. Hampir setiap hari dan kalau tak balik rumah mak, anak lelaki mak akan keluar lepak makan kat kedai. Lalu ibu mertua dia ni menegur dengan nada memerli, "cuba kau belajar masak. Ini masak pun tak pandai, malas pulak tu. Macam mana suami tak keluar rumah?"- ni cerita ayah sy kepada sy. Sampai sekarang sy ingat.
Alhamdulillah, berkat nasihat kedua2 org tua sy dan dari pengalaman mereka, kerap jugak sy hantar lauk ke rumah ibu mertua kalau ada rezeki utk masak lebih. Selain nak menambat hati suami, tambat hati keluarga mertua juga kan ^^. Semoga para pembaca dapat mengambil intipati yg positif dari perkongsian sy, mana yg kurang itu dtg dr diri sy sendiri. Kongsi sikit pengalaman korang.. :)
p/s sedapnya udang sambal petai. mengidam hari tu punya pasal :)
No comments:
Post a Comment